معنی برهم خوردن در فرهنگ فارسی عمید

به هم خوردن، مخلوط شدن، پراکنده شدن، پریشان شدن، آشفته شدن، شوریده شدن، آشُفتَن، آشوفتَن، شوریدَن، بِشولیدَن، پِشولیدَن، پَریشیدَن، پَژولیدَن

معنی برهم خوردن در لغت نامه دهخدا

پریشان شدن. درهم شدن. (فرهنگ فارسی معین) :، از نسیمی دفتر ایام برهم میخورد، از ورق گردانی لیل و نهار اندیشه کن.، صائب.، باطن آسوده از یک حرف برهم میخورد، غنچه تا خواهد نفس بر لب رساند بیدل است.، میرزا بیدل (از آنندراج).، تَقفقُف، برهم خوردن دندان. (از منتهی الارب).

معنی برهم خوردن در فرهنگ لغت هوشیار

پریشان شدن در هم شدن، مضطرب گشتن، برپا شدن فساد و فتنه و آشوب

معنی برهم خوردن در فرهنگ فارسی معین

پریشان شدن، مضطرب شدن

معنی برهم خوردن - جستجوی لغت در جدول جو

برهم خوردن

فرهنگ فارسی عمید

برهم خوردن

لغت نامه دهخدا

برهم خوردن

فرهنگ لغت هوشیار

برهم خوردن

فرهنگ فارسی معین

گره خوردن

گره پیدا کردن، در هم پیچیده شدن

فرهنگ فارسی عمید

به هم خوردن

برخورد کردن دو چیز یا دو کس به یکدیگر، کنایه از منحل شدن و از میان رفتن حزب یا جمعیت یا دستگاه، کنایه از آشفته شدن و مشوش گشتن

فرهنگ فارسی عمید

خانه برهم خوردن

(بَ مَ دَ)

ویران شدن خانه. (آنندراج) ، ویران شدن:
از ستون آه برپا کرده ام افلاک را
گر نفس دزدم بخود این خانه بر هم میخورد.
ملاعامی نهاوندی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

بر خوردن

(مُ عَ دَ)

برخوردن اوراق قمار، زیر و رو شدن آنها. رجوع به بر شود

لغت نامه دهخدا

گره خوردن

(نَ کَ دَ)

بسته شدن با گره:
رشته ام تاب گره خوردن زکوتاهی نداشت
اینقدر پیچیدگی افتاد در کارم چرا؟
میرزا معز فطرت (از آنندراج).
قفل وسواسی است در کف رشتۀ اعمالها
میخورد صد جا گره تا یک گره وا میشود.
میرزا یوسف واله (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

کرم خوردن

(رَ دَ)

فاسد کردن کرم میوه را و تباه شدن آن. (یادداشت مؤلف) ، فاسد شدن دندان. سوده شدن دندان. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

بهم آوردن

(نَذذ)

گردکردن. جمع آوردن. فراهم آوردن. پیوستن:
چون سواران سپه را بهم آورده بود
بیست فرسنگ زمین پیش تو لشکرگاه.
منوچهری.
آیدفرقش بسلام قدم
حلقه صفت پای و سر آرد بهم.
نظامی

لغت نامه دهخدا

سرمه خوردن

(طِ دَ)

گنگ شدن. (غیاث) (آنندراج). رجوع به سرمه به گلو کشیدن شود

لغت نامه دهخدا

سرهم آوردن

(طِ نِ تَ)

درست کردن. جور کردن

لغت نامه دهخدا

حرام خوردن

(رَ دَ)

مال دیگری را بباطل خوردن. خوردن آنچه در شرع ممنوع است